آموزش فارکس مقدماتی

در «آموزش مقدماتی فارکس» سعی شده تمام توضیحات مورد نیاز برای ورود به بازار و ثبت اولین معامله را به‌صورت متنی‌تصویری خدمت شما ارائه شود.
 

بازیگران و شرکت‌کنندگان اصلی بازار

1. . بانک مرکزی کشورها؛

۲. بانک‌های تجاری و سرمایه‌گذاری؛

۳. شرکت‌های چند ملیتی؛

۴. شرکت‌های سرمایه‌گذاری.

آشنايی با انواع مشتقّات مالی

1. . قرارداد لحظه‌ای - اسپات (Spot) 

در این قرارداد خریدار باید کل مبلغ را به‌علاوهٔ کارمزد کارگزار به‌صورت نقد پرداخت نماید؛ و فروشنده نیز باید تا حداکثر دو روز کاری، کالای مورد معامله را به خریدار تحویل نماید. این نوع قرارداد در بازار مبادلات ارز غالباً به صورت لحظه‌ای نقد می‌شود. 

۲. قرارداد سلف - فوروارد (Forward) 

در این قرارداد، کل مبلغ در زمان انجام معامله از طرف خریدار پرداخت می‌شود و فروشنده متعهد می‌شود در تاریخ و زمان معیّن، کالا را با قیمت مورد توافق به خریدار تحویل دهد.  

۳. قرارداد آتی - فیوچر (Future) 

در این روش، فروشنده مطابق یک قرارداد صلح تعهد می‌نماید تا مقدار معیّنی از دارایی یا کالایی مشخص را در زمانی معیّن در ازاء مبلغی به خریدار تحویل دهد.

بر اساس این قرارداد، فروشنده مقدار دارایی مورد مصالحه را در سررسید مشخص تحویل می‌دهد و خریدار نیز مبلغ مورد مصالحه و توافق شده را در سررسید می‌پردازد. طرفین در قالب شرط، ضمن قرارداد به شخص ثالث یا کارگزاری وکالت می‌دهند که از وجه‌الضمان آن‌ها متناسب با نوسانات قیمت در بورس به طرف دیگر اباحه تصرف بدهد. هر یک از طرفین می‌توانند قبل از سررسید با انعقاد قرارداد صلح دیگری، یک شخص ثالث را در قرارداد صلح اولیه جایگزین خود نمایند و پس از تسویه از قرارداد خارج شوند. کلیهٔ قراردادها در زمان سررسید مقرر حتماً باید تسویه شوند.

۴- قرارداد اختیار معامله – آپشن (Option)

قرارداد اختیار خرید

قراردادی است که به موجب آن عرضه‌کنندهٔ کالا، حق خرید مقداری معیّن از کالای مورد نظر را در زمانی معیّن، و با قیمت تعیین شده در حال حاضر به طرف دوم قرارداد اعطاء می‌نماید؛ بدون اینکه طرف دوم ملزم به خرید آن کالا باشد.

قرارداد اختیار فروش

قراردادی است که به‌عنوان شرط ضمن عقد، به‌موجب آن خریدار حق فروش مقدار معیّنی از کالای مورد نظر را در زمانی معیّن و با قیمت مشخص به طرف دیگر اعطا می‌نماید. بدون آن که فروشنده ملزم به فروش کالا در تاریخ قید شده باشد. 

آشنایی با جفت‌ارزهای متداول اصلی 

جفت‌ارزهای اصلی فارکس، این جفت‌ارزها به‌دلیل این‌که دارای عمده‌ترین خرید و فروش روزانه هستند در دستهٔ اصلی طبقه‌بندی می‌شوند. تمام جفت­‌ارزهای اصلی شامل دلار آمریکا هستند؛ زیرا این ارز برترین ذخیره جهانی‌ست و از همه بیشتر معامله می‌شود، به این جفت‌ارزها در فارکس، «اصلی»، «ماژور» یا (Major Currency Pairs) می‌گویند.

۱. جفت‌ارزهای اصلی (Major Pairs)

«یورو / دلار آمریکا» پرمعامله‌ترین جفت‌ارز جهان است که بیش از ۲۰٪ از معاملات فارکس را شامل می‌شود.

۲. جفت‌ارز فرعی (Cross Pairs)

جفت‌‌ارزهایی که شامل دلار آمریکا نمی‌شود.

۳. جفت‌ارزهای غیرمعمول (Exotic Pairs)

جفت‌های غیرمعمول از یک ارز اصلی با واحد پول اقتصاد در حال توسعه (مانند ترکیه یا برزیل) تشکیل شده است. جفت‌ارزهای غیرمعمول به اندازهٔ جفت‌ارزهای اصلی و فرعی معامله نمی‌شوند. این جفت‌‌ارزها در مقایسه با نوع‌های اصلی و فرعی ریسک بالاتری دارند؛ چون متعلق به بازارهای نوظهور هستند و هنوز در بازار تثبیت نشده‌اند. همیشه هنگام معامله کردن با این ارزها بسیار مراقب باشید؛ چرا که نسبت به رویدادها و اخبار سیاسی بسیار حساس هستند و ممکن است خیلی سریع واکنش نشان دهند. 

آشنايی با مفهوم واحد سنجش تغييرات بازار 

1. . پیپ (Pip)

به واحد اندازه‌گیری برای بیان تغییر در ارزش بین دو ارز «پیپ» گفته می‌شود.

دو واحد ارز پایه و متقابل، به‌منظور نمایش نرخ ارز در کنار یک‌دیگر قرار می‌گیرند و عددی را نمایش می‌دهند؛ مثل (EUR/USD = 1.3435). در واقع نرخ یک واحد از ارز پایه بر اساس ارز متقابل بیان می‌شود. به‌عنوان مثال، نرخ ارز اشاره شده در بالا نشان می‌دهد که برای خرید یک یورو باید ۱٫۳۴۳۵ دلار پرداخت شود. 

به زبان ساده، زمانی که نرخ ارز جفت‌ارز EUR/USD از عدد ۱٫۳۴۳۵ به ۱٫۳۴۳۶ تغییر پیدا کند، به ۰٫۰۰۰۱ افزایش در نرخ ارز USD یک پیپ گفته می‌شود. اما موارد استثنائی هم وجود دارند که نرخ جفت‌ارزها تا ۲ رقم اعشار قید می‌شوند. مثل جفت‌ارزهای دارای ین ژاپن. در جفت‌ارز‌های دارای ین رقم اعشار دوم به‌عنوان پیپ است. دلیل این تغییر جایگاه در پیپ به‌علت ارزش بالای دلار نسبت به ین است.

۲. پیپت (پوینت)

بسیاری از بروکر‌ها نرخ ارز را با ۵ رقم اعشار به نمایش می‌دهند. در مواردی که نرخ ارز با ۵ رقم اعشار نمایش داده می‌شود، آخرین رقم نرخ ارز «پیپت» نامیده می‌شود. هر پیپت، برابر یک دهم «پیپ» است. به‌جز جفت‌ارز‌های دارای ین، در بقیه جفت‌ارز‌ها پنجمین رقم اعشار در نرخ جفت‌ارز‌ها پیپت نامیده می‌شود.

به‌عنوان مثال در جفت‌ارز EUR/USD اگر نرخ ارز از عدد ۱٫۲۰۶۸۵ به عدد ۱٫۲۰۶۸۶ تغییر کند، گفته می‌شود، این حرکت یک پیپت یا ۰٫۰۰۰۰۱ دلار تغییر داشته است.

در بازار فارکس هر پوینت (Point) برابر با پیپت (Pipette) است و هر پیپت برابر با یک دهم پیپ است. به‌عنوان مثال ۵۰ پیپ برابر با ۵۰۰ پیپت (پوینت) است.

۳. اسپرد (Spread)

تفاوت بین قیمتی که خریدار پیشنهاد داده و قیمتی که فروشنده درخواست کرده را «اسپرد پیشنهاد خرید و درخواست فروش» به انگلیسی (Bid-Ask Spread) می‌گویند. 

فاکتورهای زیر روی این اسپرد تأثیرگذار هستند: 

۱. عرضه یا «میزان شناوری» (تعداد کل سهام یا دارایی که برای معامله در دسترس است. در بورس تهران با نام «سهام شناور» شناخته می‌شود)؛

۲. تقاضا و میزان علاقه به یک سهام یا دارایی؛

۳. کل فعالیت معاملاتی در آن سهام یا دارایی.

۴. اهرم یا لوریج (Leverage)

اهرم یا لوریج به‌معنای قرض گرفتن سرمایه برای معامله است. همان‌طور که اهرم‌ها می‌توانند توان سرمایه‌گذاری و سود شما را چند برابر کنند، از طرفی به همین میزان نیز ریسک ضرر شما را افزایش می‌دهند.

اهرم‌ها با تقویت اعتبار شما برای خرید یا فروش یک سرمایه خاص، این امکان را فراهم می‌کنند که بیشتر از مقداری که در کیف‌ پول‌‌تان موجودی دارید، معامله کنید. اهرم‌ها بر اساس مقدار اعتباری که علاوه بر سرمایهٔ خودتان به شما داده می‌شود، نام‌گذاری می‌شوند. به‌عنوان نمونه اهرم ۱:۵ یا  (x۵) به‌معنای مجوز ورود به معاملاتی با ۵برابر حجم سرمایهٔ نقدی شما است. اهرم‌ها را می‌توان در معاملات خرید (Long) و فروش (Short) به کار برد.

۵. Bid-Ask

معادل Bid  و Ask  را در فارسی می‌توان پیشنهاد (Bid) و درخواست (Ask) دانست.

معامله‌گران خریدهایشان را به قیمت درخواستی ارسال شده (Ask) انجام می‌دهند و برای فروش، قیمت پیشنهادی (Bid) را قبول می‌کنند تا معامله انجام شود.

در بازارهای مالی بین‌المللی، اسپرد هزینهٔ انجام تراکنش است. قبول‌کنندگان قیمت‌های ارائه شده یا همان معامله‌گران برای خرید با قیمت Ask وارد معامله می‌شوند و برای فروش، قیمت Bid را می‌پذیرند. اما بازارسازها که اغلب کارگزاران هستند، با قیمت Bid می‌خرند و با قیمت Ask می‌فروشند.

۶. مارجین

مارجین یا (Required Margin) پولی است که کارگزار به عنوان ضمانت از حساب معامله‌گر در هنگام پوزیشن گرفتن، کم کرده و آن را بلوکه می‌کند، این پول بلوکه شده در پایان معامله با سود و زیان محاسبه شده و به حساب معامله‌گر برمی‌گردد. به‌عنوان مثال، اگر معامله‌گر بخواهد (USD/JPY) را با ولوم ۱۰۰٫۰۰۰ دلار (واحد) معامله کند، نیاز به داشتن کل حجم معامله نیست. فقط باید یک قسمت از حجم کل را تهیه کند و با کمک اهرم، سفارش انجام معامله را دهد. مارجین یک کارمزد یا هزینه معامله نیست. مارجین «وجه ضمانتی» است که می‌توان به‌واسطه آن معامله را باز نگه داشت. 

آشنايی با واحد اندازه‌گيری حجم معاملات 

Lot کوچک‌ترین اندازهٔ موقعیت موجود است که می‌توانید هنگام معاملهٔ یک جفت‌ارز در بازار ارز قرار دهید.

معمولاً چهار اندازهٔ لات فارکس وجود دارد که هنگام معامله در فارکس با آن‌ها روبه‌رو می‌شوید:

۱. لات استاندارد،

۲. لات کوچک،

۳. میکرو لات،

۴. لات نانو.

اندازهٔ لات استاندارد همان چیزی است که هنگام معامله با انواع حساب‌های استاندارد بسیاری از کارگزاران فارکس به‌طور منظم مشاهده می‌کنید. یک لات استاندارد یک لات ۱۰۰٫۰۰۰ واحدی از ارز پایه است و معامله با این اندازهٔ موقعیت به این معنی است که هر حرکت پیپ در معامله شما ۱۰ دلار ارزش دارد. 

۱. مینی‌‌لات در فارکس

لات کوچک برابر با ۱۰٪ لات استاندارد (100.000x0.10 = 10.000 Units) یعنی ۱۰٫۰۰۰ واحد از ارز تأمین مالی حساب شما. اگر از یک حساب مبتنی بر دلار استفاده می‌کنید و یک جفت ارز مبتنی بر دلار معامله می‌کنید، هر تغییر قیمت پیپ در معاملهٔ شما ۱٫۰۰ دلار ارزش دارد. 

۲. یک مینی‌لات چقدر است؟ 

در فارکس، ۱ مینی لات به حجم ۱۰٫۰۰۰ واحد اشاره دارد. بنابراین وقتی ۱ مینی لات از یک جفت ارز فارکس را خریداری می‌کنید، به این معنی است که ۱۰٫۰۰۰ واحد از ارز پایه خریداری کرده‌اید. فرض کنید می‌خواهید  EUR/USD بخرید و نرخ مبادله ۱.۱۷ است. بنابراین، با خرید ۱ مینی لات یورو / دلار آمریکا، ۱۱٫۷۰۰ دلار خرید خواهید داشت. 

۳. میکرولات 

میکرولات‌ها یکی از کوچک‌ترین اندازه‌های لات قابل معامله در بازار فارکس هستند. آن‌ها بستر امنی را برای معامله‌گران مبتدی فراهم می‌کنند تا با سرمایه‌گذاری اولیه کم، ارزش مناسبی برای پول داشته باشند، درحالی‌که ریسک را به حداقل می‌رساند. 

یک میکرولات برابر با ۱٪ لات استاندارد  (100.00x0.01 = 1.000 Units) است. اگر حساب شما با دلار آمریکا تأمین مالی می‌شود، به این معنی است که یک لات کوچک ۱٫۰۰۰ دلار از ارز پایه‌ای است که می‌خواهید معامله کنید، و ارزش هر پیپ فقط ۱۰ سنت است. 

نحوهٔ محاسبهٔ حجم معامله در فارکس 

برای انجام این کار ابتدا باید با تعریف چند مورد از اصطلاحات فارکسی آشنا باشید.

۱. بالانس (Balance)

اولین مورد بالانس (Balance) است. بالانس حساب همان مقدار پول یا موجودی حساب شما می‌باشد.

۲. درصد ریسکی (Risk Ratio)

دومین مورد Risk Ratio یا درصد ریسکی است که برای معاملات در نظر دارید. این مقدار معمولاً بین ۱٪ تا ۵٪ می‎‌باشد. توجه داشته باشید که ریسک بیشتر از ۵٪ در فارکس بسیار خطرناک است و ممکن است حساب شما دچار افت سرمایه زیادی شود که جبران آن کار بسیار سختی است.

۳. حدضرر (Stop Loss)

سومین مورد حدضرر (Stop Loss) است. هر معامله‌گر با توجه به استراتژی‌ای که استفاده می‌کند، می‌تواند میزان SL خود را تعیین کند که مقدار حد ضرر به Pip برای محاسبهٔ لات و حجم معاملات ضروری است. در واقع این حد ضرر ماست که مقدار لاتیج برای هر معامله را مشخص می‌کند. 

۴. ارزش هر پیپ (Pip Value)

چهارمین مورد Pip Value یا ارزش هر پیپ در جفت ارز مورد نظر می‌باشد. معامله‌گران تازه کار کمتر به این موضوع توجه دارند. مقدار Pip Value برای هر جفت‌ارز در فارکس ممکن است متفاوت باشد و مقدار آن برای محاسبهٔ تعیین لات و حجم معاملات بسیار مهم است. 

۵. اهرم معاملاتی (Leverage)

پنجمین مورد لوریج یا اهرم معاملاتی می‌باشد که بروکر در اختیار معامله‌گران قرار می‌دهد تا بتوانند حجم بیشتری در معاملاتشان استفاده کنند. هرچقدر که لوریج حساب معاملاتی بیشتر باشد می‌توان از میزان لات بیشتری استفاده کرد. 

۶. مارجین (Margin)

مورد بعدی مارجین می‌باشد که عبارت‌ست از مقدار پولی که در حین معامله مورد استفاده قرار می‌گیرد. 

فرمول محاسبهٔ لات در فارکس 

حجم معامله = میزان ریسک به دلار / حد ضرر (Pip Value x Pip).

به‌عنوان نمونه فرض کنید یک حساب داریم که بالانس آن ۱۰۰۰ دلار است و می‌خواهیم ۳٪ ریسک کنیم که برابر با ۳۰ دلار است. قصد داریم روی جفت ارز EUR/CAD معامله کنیم. مقدار Pip Value آن برابر با ۷.۶ دلار است و حدضرر ما ۵۰ پیپ می‌باشد. طبق فرمول بالا محاسبهٔ لات و حجم معامله را انجام می‌دهیم. 

انواع دستورات خرید و فروش در بازارهای جهانی

۱. دستور Market Orders

این نوع سفارشات در بین افرادی که مدتی در این بازارها فعالیت کرده باشند بسیار معمول و آشنا می‌باشد. این نوع سفارشات همان دستورات خرید و فروش در قیمت فعلی بازار هستند و دقیقاً به همان سادگی فشردن کلیدهای Buy یا Sell انجام می‌گیرند. 

(EUR/USD) حدوداً ۱٫۳۱۰۵۰ باشد و شما قصد انجام معامله خرید داشته باشید فقط کافیست که کلید Buy را فشار دهید و دقیقاً در همان لحظه، سفارش شما اجرا می‌گردد، و وقتی قصد بستن معاملهٔ خود را دارید با فشردن کلید Close در واقع یک سفارش Sell یا فروش قرار می‌دهید که سفارش قبلی شما بسته می‌شود. 

معاملات سفارشات بازار چه وقت کاربرد دارند؟

این نوع دستورات برای حرکات سریع بازار بسیار ایده‌آل هستند و زمانی که شما قصد دارید به‌وسیله به دست آوردن چند پیپ سود کنید مفید واقع می‌شوند. بنابراین این نوع دستورات خرید و فروش همواره توسط اسکالپرها ترجیح داده می‌شوند. همچنین وقتی که می‌خواهید با اعلام یک خبر جدید وارد بازار شوید و سود کسب کنید کاربرد مناسبی دارند و به شما کمک می‌کنند تا سریع و ساده در لحظهٔ مورد نظرتان وارد معامله شوید و در موقع دل‌خواه خارج شوید. 

۲. دستور شرطی یا Pending Order 

دستور شرطی در فارکس یا هر بازار دیگری، مجموعهٔ دستورالعمل‌هایی است که شما برای وارد شدن به پوزیشن (موقعیت) و یا بستن آن، به کارگزار خود می‌دهید. برخی اوقات در سکوهای معاملاتی یا پلتفرم‌های پیچیده‌تر، می‌توانید اقدامات مختلفی را در یک اُردر بگنجانید. 

۱.۲. بای استاپ (Buy Stop)

Buy Stop یک دستور شرطی یا Pending Order به معنای «بخر به شرط» است. وقتی گزینهٔ دستور شرطی را روی Buy Stop قرار می‌دهند، در واقع دارید سفارش خریدی بالاتر از قیمت جاری ثبت می‌کنید. به بیان دیگر، شما آغاز روند صعودی را بالاتر از قیمت فعلی بازار می‌بینید و صبر می‌کنید تا سطح مورد نظرتان شکسته شود و بعد وارد معاملهٔ خرید می‌شوید. Buy Stop یک دستور خرید بالقوه است که با افزایش قیمت و رسیدن به قیمت مورد نظر شما اجرا می‌شود.

۲.۲. سل استاپ (Sell Stop)

شما توسط دستور شرطی Sell Stop نیز شرطی را برای فروش دارایی خود تعیین می‌کنید و سفارش فروش خود را پایین‌تر از قیمت جاری بازار قرار می‌دهید. چه موقع این کار را انجام می‌دهید؟ وقتی که تصور می‌کنید آغاز روند نزولی، پایین‌تر از قیمت فعلی بازار خواهد بود پس صبر می‌کنید تا سطح مورد نظر شما به پایین بشکند و بعد وارد معاملهٔ فروش می‌شوید. در واقع، یک دستور فروش بالقوه تعیین می‌کنید که با کاهش قیمت و رسیدن آن به عدد مورد نظر شما، اجرا می‌شود. 

۳.۲. بای لیمیت (Buy Limit)

این دستور شرطی نیز مربوط به معاملات خرید شماست. شما با این دستور، یک سفارش خرید پایین‌تر از سطح قیمت جاری باز می‌کنید. وقتی تصمیم می‌گیرید با Buy Limit کار کنید که پایان روند نزولی را پایین‌تر از قیمت فعلی بازار ببینید؛ یعنی معتقدید که بازار یک ریزش کوچک خواهد داشت و مجدداً بالا می‌رود. از همین رو، توسط Buy Limit برای کارگزار مشخص می‌کنید که معاملهٔ شما را با کاهش قیمت و رسیدن به قیمت مشخص شده‌تان، انجام دهد. 

۴.۲. سل لیمیت (Sell Limit)

Sell Limit یک دستور شرطی یا پندینگ اُردر دیگر است؛ به معنای «بفروش به شرط» و گذاشتن سفارش فروش، بالاتر از قیمت فعلی بازار. وقتی یک معامله‌گر آغاز روند نزولی را بالاتر از قیمت فعلی بازار می‌بیند و معتقد است که بازار بالا می‌رود و سپس ریزش می‌کند، این دستور فروش بالقوه را که با افزایش قیمت و رسیدن به قیمت موردنظر اجرا می‌شود، به کارگزاری خود اعلام می‌کنید. 

همین‌حالا معامله در OneProp را شروع کنید. برای دریافت حساب‌های معاملاتی با ریسک کمتر کلیک کنید.